เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง
มักมีคำถามเกิดขึ้นบ่อยๆว่า พวกมักเกิ้ลนั้นสามารถปรุงน้ำยาเวทมนตร์ และเขียนหนังสือเกี่ยวกับน้ำยาและส่วนผสมที่ถูกต้องได้หรือ คำตอบ…แม้จะน่าเสียดายก็เถอะนะ…ไม่สถานเดียว! มันมีองค์ประกอบบางส่วนที่เกี่ยวโยงกับการทำงานของไม้กายสิทธิ์ซึ่งจำเป็นต่อการปรุงยาเสมอ (ต่อให้เอาซากแมลงวันตายกับแอสโฟเดลใส่ลงในหม้อที่ตั้งไฟอยู่ ก็ไม่ทำให้เกิดอะไรดีขึ้นมาหรอก นอกจากจะให้รสชาติที่น่าสะอิดสะเอียน แล้วยังไม่ต้องพูดถึงอีกว่าเป็นซุปพิษแน่ๆ)
พวกน้ำยาบางส่วนมีผลคล้ายคลึงกับพวกมนตร์คาถา แต่ก็มีส่วนน้อยอีกเช่นกัน [อย่างเช่น น้ำยาสรรพรส และน้ำยานำโชค (ฟีลิกซ์ ฟิลิคิส*)] ที่มีผลลัพธ์ที่ไม่อาจหาวิธีทางใดเหมือน พูดโดยทั่วไปเลยก็คือ พวกแม่มดพ่อมดท้ายที่สุดแล้วก็เลือกวิธีใดวิธีหนึ่งที่พวกเขาเห็นว่าง่ายสุด น่าพอใจสุดตามแต่พวกเขาชอบนั่นล่ะ
น้ำยานั้นไม่คู่ควรสำหรับพวกอดรนทนไม่เป็นหรอกนะ แต่ผลของน้ำยานั้นบ่อยครั้งก็ยากนักที่จะแก้ได้หากไม่ใช่นักปรุงยามือฉมัง เวทมนตร์สาขานี้มีความลึกลับ น่าค้นหา และสถานะที่คู่ควรเช่นนั้น นอกจากนี้ยังมีกิตติศัพท์ด้านมืดของสสารที่เป็นส่วนผสมที่มีภัยอันตรายสูงนัก แนวความคิดภาพลักษณ์อันลือเลื่องเกี่ยวกับผู้เชี่ยวชาญเรื่องน้ำยาภายในหมู่ชุมชนผู้วิเศษนั้นจะเป็นบุคลิกในแบบที่ว่าเศร้าหมอง ดูลึกลับ ย้ำคิด และเดือดดาลช้า ซึ่งถ้าพูดตามจริงแล้ว สเนปก็ถอดแบบมาจากภาพลักษณ์ที่ว่านี้เป๊ะ
* ‘ฟีลิกซ์ ฟิลิคิส ‘ เป็นการอ่านออกเสียงแบบไทย อ้างอิงจากหนังสือแฮร์รี่ พอตเตอร์กับเจ้าชายเลือดผสม ฉบับภาษาไทย หน้า 201 แต่ถ้าเป็นการอ่านออกเสียงที่ถูกต้องตามแบบชาติตะวันตกจะออกเสียงว่า ‘ฟีลิกซ์ ฟิลิซิส ‘ อ้างอิงจากหลักการออกเสียงโดยเว็บ Scholastic
แนวคิดของ เจ.เค.โรว์ลิ่ง
วิชาเคมีเป็นวิชาที่ฉันชอบน้อยสุดเลยที่โรงเรียน และฉันยอมแพ้เลยตราบเท่าที่ทำได้ แน่นอนว่าตอนที่ฉันพยายามตัดสินใจอยู่ว่าวิชาไหนนะที่สเนป ศัตรูตัวร้ายของแฮร์รี่ควรสอน มันจะต้องเป็นวิชาเวทมนตร์ที่มีค่าคู่ควรเฉกเช่นวิชาอื่นๆ มันออกจะดูแปลกแยกที่ฉันพบว่า การแนะนำวิชาในแบบฉบับของสเนปค่อนข้างจะกระตุ้นความน่าสนใจดี (‘ฉันจะสอนให้เธอสร้างความโด่งดัง กลั่นความรุ่งโรจน์ และแม้แต่สกัดความตายได้’) ที่จริงส่วนหนึ่งในตัวฉันพบว่า วิชาปรุงยาค่อนข้างน่าสนใจเหมือนอย่างสเนปรู้สึก และฉันก็สนุกจริงๆ กับการสร้างสรรค์น้ำยาต่างๆในหนังสือ รวมถึงสืบค้นข้อมูลเรื่องส่วนผสมสำหรับน้ำยาด้วย ส่วนประกอบต่างๆของน้ำยาและน้ำอมฤตทั้งหลายที่แฮร์รี่ปรุงให้สเนปนั้นมีอยู่จริง (หรือเคยเชื่อกันว่ามีอยู่จริง) และมี (หรือเคยเชื่อกันว่ามี) คุณสมบัติตามที่ฉันให้ไว้ ยกตัวอย่างเช่น ดิตทานีมีคุณสมบัติในการรักษาจริง (มันมีฤทธิ์ระงับอาการอักเสบ แต่ถึงอย่างนั้นฉันไม่แนะนำให้เฉือนเนื้อตัวคุณเองเพื่อทดสอบล่ะนะ) ส่วนบิซัวร์จริงๆ ก็เป็นสสารที่ได้มาจากลำไส้ของสัตว์ และมันเคยถูกเชื่อจริงๆ ว่า น้ำเปล่าที่ผสมบิซัวร์ลงไปสามารถรักษาคุณจากยาพิษได้
ต้นฉบับภาษาอังกฤษ: https://www.pottermore.com/writing-by-jk-rowling/potions
){kind=link}
){kind=link}