ปริศนาที่หนึ่ง
นิทานแม่มดน้อยจอมขี้เกียจ
———————————————————————
เมื่ออิซาโดร่า โรสตัวจ้อย
(แม่มดน้อยหวานใจ – จมูกเล็กน่ารักนั่น!)
ซื้อไม้กายสิทธิ์ ที่เธอคิดว่ามันยิ่งใหญ่
สุกสว่างเหลือเกินตอนนี้ในมือเธอ
“ถึงเวลาแล้วที่ทุกข์ฉันจะหมดไป”
เด็กหญิงเจ้าเสน่ห์บอกผองเพื่อนและอริ
“ฉันจะไม่ต้องทำงานอีกแล้ว!”
(ในความจริง เธอเป็นคนช่างอู้)
ถ้าใครทำให้ฉันโกรธ
ไม้ของฉันจะแสดงให้เห็นว่าใครกันแน่ที่เจ๋งจริง
“หากใครมาร้ายกาจกับฉัน
ฉันจะสาปทุกคนให้หมดเลย
ทุกอย่างที่ฉันอยากได้ ฉันต้องได้
ด้วยสิ่งนี้ สัตว์เลี้ยงแสนรักของฉัน”
เธอโบกไม้กายสิทธิ์อันใหม่ไปมา
และเสกให้ผมสีดำของเธอเป็นสีบลอนด์ทอง
เมื่อวันเวลาผ่านพ้นไป
เด็กหญิงจอมขี้เกียจ
ไม่ฝึกฝนคาถาใหม่ให้ชำนาญ
คาถาเก่าก็ยังทำได้ไม่ดีนัก
ผมสีบลอนด์ที่เคยสวยกลับร่วงโรย
คำสาปของเธอไม่เคยรุนแรงขนาดนี้มาก่อน
ไม้กายสิทธิ์ของเธอเริ่มฝ่อ น่าสงสาร
ความเหนื่อยหน่ายพาตื่นเต้นหดหายไป
ไม่ต้องสงสัยเธอคงโทษไม้กายสิทธิ์
เธอจึงโยนมันทิ้งลงบ่อเลี้ยงเป็ดเก่าๆ
แต่คุณรู้ดีกว่าเธอ คุณมองเห็นมัน
อะไรกันที่ทำให้เธอเหมือนคนดาษดื่น
สิ่งใดที่คุณต้องทำ แต่เธอไม่ได้ทำ
สิ่งใดที่คุณต้องทำ และต้องทำให้มากด้วย
จงตอบคำถามนี้ และทำมันให้มากเข้า
ไม่เช่นนั้นข้าจักเปลี่ยนพวกเจ้าทั้งหมดกลายให้เป็นคางคก