เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง
แม้ว่าจะมีเรื่องราวในจินตนาการของมักเกิ้ลหลายๆ เรื่องกล่าวถึงเรื่องนี้ (เครื่องย้อนเวลา) แต่การเดินทางข้ามเวลาก็ยังคงเป็นไปได้ในขอบเขตที่จำกัดเท่านั้นแม้แต่ในโลกเวทมนตร์ ขณะเดียวกันเรื่องราวของเครื่องย้อนเวลาก็ยังถูกปกปิดเป็นความลับอย่างยิ่ง – การสืบเสาะหาข้อเท็จจริงก็ยังคงทำอยู่อย่างต่อเนื่องในกองปริศนา – และปรากฏว่าเวทมนตร์สามารถพาคุณย้อนกลับไปได้แค่เพียงชั่วคราวเท่านั้น
ตามที่ศาสตราจารย์ซอล โครเกอร์ (Professor Saul Croaker) ผู้ซึ่งใช้เวลาทั้งหมดในหน้าที่การงานที่กองปริศนา เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างเวลากับเวทมนตร์กล่าวไว้:
‘จากผลการสืบค้นข้อเท็จจริงของเราในปัจจุบันยืนยันว่า ระยะเวลายาวนานที่สุดที่สามารถย้อนเวลากลับไปได้ โดยไม่มีโอกาสที่จะเกิดอันตรายต่อผู้เดินทางข้ามเวลาและตัวของเวลาเอง คือประมาณ 5 ชั่วโมง เราสามารถเก็บคาถาย้อนเวลาซึ่งไม่เสถียร และใช้ประโยชน์ได้จากการเก็บไว้ในพื้นที่เล็กๆ ที่จำกัด ด้วยการห่อหุ้มอย่างมิดชิดในนาฬิกาทรายที่ถูกเสกคาถาไว้แล้ว ซึ่งอาจจะสวมใส่ไว้รอบคอของแม่มดหรือพ่อมด และหมุนได้รอบตามจำนวนชั่วโมงที่ผู้ใช้ต้องการย้อนเวลากลับไป’
‘ความพยายามที่จะเดินทางย้อนเวลากลับไปให้ได้จำนวนชั่วโมงเพิ่มมากขึ้น ส่งผลให้เกิดอันตรายร้ายแรงต่อแม่มดหรือพ่อมดที่เกี่ยวข้องได้ หลายปีที่ผ่านมา เราไม่เข้าใจว่าทำไมผู้เดินทางข้ามเวลาเป็นระยะทางไกลมากๆ ถึงไม่เคยรอดชีวิตกลับมาเลย การทดลองดังกล่าวถูกทิ้งร้างมาตั้งแต่ปี ค.ศ.1899 จนเมื่อเอลัวอิส มินทัมเบิล (Eloise Mintumble) ถูกกักติดไว้ในปี ค.ศ.1402 เป็นเวลานาน 5 วัน ขณะนี้เราเข้าใจแล้วว่าร่างกายของเธอแก่ขึ้นถึงห้าศตวรรษ (ห้าร้อยปี) เมื่อกลับมาในยุคปัจจุบัน และเป็นความเสียหายที่ไม่สามารถแก้ไขให้เป็นเหมือนเดิมได้ เธอตายอย่างรวดเร็วในโรงพยาบาลวิเศษเซนต์มังโกเพื่อผู้ป่วยและบาดเจ็บ หลังจากที่พวกเราจัดการนำเธอกลับมาในยุคปัจจุบันได้ สิ่งที่เกิดขึ้นมากกว่านั้น ก็คือ เวลา 5 วันของเธอในอดีตอันห่างไกล ทำให้เกิดการรบกวนอย่างใหญ่หลวงต่อวิถีชีวิตของทุกคนที่เธอพบเจอ มีการเปลี่ยนแปลงลำดับเหตุการณ์ในชีวิตของคนเหล่านั้นอย่างกระทันหัน และทำให้คนไม่น้อยกว่า 25 คนซึ่งเป็นลูกหลานของคนเหล่านั้นอันตรธานไปจากยุคปัจจุบัน เนื่องจากเหตุการณ์นั้นทำให้พวกเขาเกิดมาไม่ได้’
‘ในที่สุดก็มีสัญญาณเตือนระหว่างช่วงเวลาหลังจากการกลับมาของมาดามมินทัมเบิล เวลาเหล่านั้นถูกรบกวนด้วยตัวมันเอง จากการฝ่าฝืนกฎของเวลาอย่างร้ายแรง วันอังคารหลังจากการปรากฏตัวของเธอครั้งสุดท้ายกินเวลา 2 วันครึ่ง ในขณะที่วันพฤหัสบดีกินเวลาเพียง 4 ชั่วโมง กระทรวงเวทมนตร์มีปัญหาใหญ่ในการคุ้มกันสิ่งนี้เพิ่มขึ้นนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา กฎหมายที่เข้มงวดที่สุดรวมทั้งบทกำหนดโทษเกิดขึ้นในช่วงเวลาใกล้เคียงกับการศึกษาเรื่องการเดินทางข้ามเวลานี้’
แม้กระทั่งกระทรวงเวทมนตร์ก็จำกัดจำนวนการใช้เครื่องย้อนเวลาอย่างมาก ด้วยการใช้กฎหลายร้อยข้อในการป้องกันความเสี่ยง ขณะเดียวกันไม่เพียงอันตรายที่อาจเกิดขึ้นได้จากการกระโดดข้ามเวลาไปถึงห้าศตวรรษเท่านั้น แต่การย้อนเวลากลับไปซ้ำๆ ในชั่วโมงเดียวกันก็สามารถให้ผลลัพธ์ที่ตามมาได้อย่างน่าทึ่ง และกระทรวงมนตร์ก็ได้เสาะหาหลักประกันที่เคร่งครัดที่สุด หากมีการอนุญาตให้ใช้วัตถุที่หาได้ยากและทรงพลังนี้ สังคมผู้วิเศษทั้งหมดคงจะแปลกใจมากเมื่อได้รู้ว่า โดยทั่วไปเครื่องย้อนเวลามักจะใช้เฉพาะการแก้ปัญหาที่เป็นเรื่องธรรมดาสามัญที่สุดที่เกี่ยวข้องกับการบริหารจัดการเวลาเท่านั้น และไม่เคยใช้เพื่อจุดประสงค์ที่สำคัญๆ หรือยิ่งใหญ่เลย เพราะตามที่ ซอล โครเกอร์ กล่าวไว้ว่า “ตราบใดที่จิตใจของมนุษย์ยังไม่สามารถเข้าใจเรื่องของเวลาได้ ก็ยังไม่สามารถเข้าใจถึงความเสียหายซึ่งแน่ใจได้ว่าจะเกิดขึ้น หากเราเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกฎของเวลา”
เครื่องย้อนเวลาที่มีอยู่ทั้งหมดในกระทรวงเวทมนตร์ถูกทำลายในระหว่างการต่อสู้ที่กองปริศนา ประมาณสามปีหลังจากที่ เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ ได้รับอนุญาตให้มีไว้ใช้หนึ่งเครื่องที่ฮอกวอตส์
แนวคิดของเจ.เค.โรว์ลิ่ง
ฉันไปไกลเกินกว่าจะห่วงในเรื่องของการเดินทางข้ามเวลาใน แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน ขณะเดียวกันฉันก็ไม่เสียใจเลย (เล่มนักโทษแห่งอัซคาบัน เป็นหนึ่งในหนังสือที่ฉันชอบมากที่สุดในชุดนี้) มันช่วยเปิดประเด็นปัญหามากมายของฉันหลังจากที่ปิดมานาน เพราะหากว่าพ่อมดแม่มดสามารถเดินทางย้อนเวลาและกลับไปแก้ปัญหาต่างๆ ได้ แล้วพล็อตเรื่องในอนาคตของฉันจะไปอยู่ตรงไหนล่ะ
ฉันแก้ปัญหาตามความพอใจของตัวเองในตอนต่างๆ ตอนแรกฉันให้ดัมเบิลดอร์และเฮอร์ไมโอนี่เน้นย้ำว่าจะเกิดอันตรายอย่างไร หากถูกพบเห็นในอดีต เพื่อเตือนผู้อ่านว่ามันอาจจะเกิดผลลัพธ์ที่ผิดคาดและเป็นอันตราย ตลอดจนการแก้ปัญหาในการเดินทางย้อนเวลา ตอนต่อมา ฉันให้เฮอร์ไมโอนี่คืนเครื่องย้อนเวลาเครื่องที่เคยใช้เพื่อเข้าไปในฮอกวอตส์ ตอนที่สาม ฉันทำให้เครื่องย้อนเวลาที่เหลือทั้งหมดแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ในระหว่างการต่อสู้ที่กองปริศนา เพื่อนำความเป็นไปได้ในอนาคตออกไป หากใครจะย้อนเวลากลับไปอีก แม้ว่าจะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตาม
นี่เป็นหนึ่งในตัวอย่างของวิธีการที่ใช้ในการเขียนนิยายแฟนตาซี การเขียนถึงเรื่องราวหนึ่งต้องระมัดระวังว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับอีกเหตุการณ์หนึ่ง ในทุกๆ ข้อดี ย่อมมีข้อเสียรวมอยู่ด้วยเสมอ
ต้นฉบับภาษาอังกฤษ: https://www.pottermore.com/writing-by-jk-rowling/time-turner
 โดย เจ.เค.โรว์ลิ่ง){kind=link}
 โดย เจ.เค.โรว์ลิ่ง){kind=link}