แดเนียล แรดคลิฟฟ์ (Daniel Radcliffe) อดีตนักแสดงเจ้าของบท แฮร์รี่ พอตเตอร์ กล่าวถึงอลัน ริคแมน ภายหลังจากที่เขาเสียชีวิตลงด้วยโรคมะเร็ง ด้วยวัย 69 ปี เมื่อวันที่ 14 มกราคมที่ผ่านมา ผ่านทาง Google+ ของเขา
[divider type=2 bg_color=”brown”]
Alan Rickman is undoubtedly one of the greatest actors I will ever work with. He is also, one of the loyalest and most supportive people I’ve ever met in the film industry. He was so encouraging of me both on set and in the years post-Potter. I’m pretty sure he came and saw everything I ever did on stage both in London and New York. He didn’t have to do that. I know other people who’ve been friends with him for much much longer than I have and they all say “if you call Alan, it doesn’t matter where in the world he is or how busy he is with what he’s doing, he’ll get back to you within a day”.
อลัน ริคแมน เป็นหนึ่งในนักแสดงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่ผมเคยร่วมงานด้วยกันมา และยังเป็นคนที่ซื่อสัตย์ที่สุดและสนับสนุนคนอื่นๆ มากที่สุดคนหนึ่งที่ผมเคยพบในวงการภาพยนตร์ เขาเป็นคนที่ให้กำลังใจผมตั้งแต่ตอนที่เล่นด้วยกันในแฮร์รี่ พอตเตอร์ และหลังจากนั้นด้วย ผมมั่นใจมากว่าเขามาและดูทุกเรื่องที่ผมแสดงบนเวทีทั้งที่ลอนดอนและนิวยอร์ก ซึ่งจริงๆ แล้วเขาไม่จำเป็นต้องมาก็ได้ ผมรู้จักคนอื่นที่เป็นเพื่อนกับเขามานานกว่าตัวผมเองและพวกเขาต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “ถ้าคุณโทรหาอลันนะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนในโลกหรือกำลังยุ่งมากแค่ไหนก็ตาม เขาจะโทรกลับหาคุณภายในหนึ่งวัน”
People create perceptions of actors based on the parts they played so it might surprise some people to learn that contrary to some of the sterner(or downright scary) characters he played, Alan was extremely kind, generous, self-deprecating and funny. And certain things obviously became even funnier when delivered in his unmistakable double-bass.
ผู้คนต่างสร้างภาพจำของนักแสดงแต่ละคนจากบทบาทที่เขาเล่น ซึ่งทำให้บางคนประหลาดใจเมื่อได้รู้ถึงความแตกต่างว่าเขาไม่ได้โหดเหี้ยม (หรือน่ากลัวอย่างเห็นได้ชัด) เหมือนตัวละครที่เขาเล่น อลันเป็นคนใจดีมากๆ ไม่ถือตัว แถมเป็นคนตลกด้วย และยิ่งตลกเข้าไปอีกตอนที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงต่ำๆ ที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา
As an actor he was one of the first of the adults on Potter to treat me like a peer rather than a child. Working with him at such a formative age was incredibly important and I will carry the lessons he taught me for the rest of my life and career. Film sets and theatre stages are all far poorer for the loss of this great actor and man.
ในฐานะของนักแสดง เขาเป็นหนึ่งในนักแสดงผู้ใหญ่คนแรกในแฮร์รี่ พอตเตอร์ ที่มองผมเป็นเพื่อนร่วมงานมากกว่ามองผมเป็นเด็ก การได้ทำงานกับเขาตั้งแต่ช่วงที่กำลังเรียนรู้มีอิทธิพลต่อผมอย่างน่าอัศจรรย์ ผมเอาสิ่งที่เขาสอนผมไปปรับใช้ทั้งในชีวิตและในงานของผม ฉากต่างๆ ของภาพยนตร์และเวทีของโรงละครทุกแห่งต่อจากนี้คงไม่เหมือนเดิมเมื่อขาดนักแสดงและชายที่ยอดเยี่ยมคนนี้ไป
I like this photo. It was taken, if I’m not mistaken, while rehearsing a scene where Alan clipped me and Rupert round the back of a head with a book. We all, apparently, found this hard to do without laughing. – Dan
ผมชอบภาพนี้ มันถ่ายขึ้น… ถ้าผมจำไม่ผิด มันเป็นตอนที่เรากำลังซ้อมฉากที่อลันตบหัวผมกับรูเพิร์ตจากด้านหลังหัวของเราด้วยหนังสือ พวกเราทุกคนพบว่ามันเป็นฉากที่ยากมาก ยากที่จะถ่ายทำโดยไม่หลุดหัวเราะออกมา
