เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง
ผงฟลูได้รับการคิดค้นขึ้นโดย อิกเนเชีย ไวลด์สมิธ (Ignatia Wildsmith) ในช่วงศตวรรษที่สิบสาม การผลิตได้รับการควบคุมดูแลอย่างเข้มงวด ฟลู-พาว (Floo-Pow) เป็นบริษัทที่ได้รับอนุญาตให้ผลิตผงฟลูแต่เพียงผู้เดียวในเกาะอังกฤษ บริษัทซึ่งมีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในตรอกไดแอกอน ต่อให้มีใครไปเคาะหน้าประตูสำนักงาน ก็จะไม่มีเจ้าหน้าที่หรือใครคนไหนออกมาต้อนรับทั้งสิ้น
ปัญหาการขาดแคลนผงฟลูไม่เคยได้รับรายงาน และไม่มีใครรู้ว่าแน่ชัดว่าใครเป็นผู้ผลิตมันขึ้นมา ราคาผงฟลูไม่เคยเปลี่ยนแปลงมาร้อยปี ด้วยราคา 2 ซิกเกิ้ล ต่อหนึ่งช้อนตวง ทุกครัวเรือนของพ่อมดแม่มดจะมีผงฟลูไว้ติดบ้าน และมักเก็บไว้ในที่ใช้สอยได้สะดวกอย่างในกล่องหรือโถบนหิ้งเหนือเตาผิง
ส่วนประกอบที่พิถีพิถันของผงฟลูเป็นความลับที่ถูกรักษาความปลอดภัยอย่างแน่นหนา มีผู้ทดลอง ‘ทำขึ้นเป็นของตัวเอง’ อย่างแพร่หลาย แต่ก็ล้มเหลว อย่างน้อยปีละครั้งที่โรงพยาบาลวิเศษเซนต์มังโกเพื่อผู้ปวดและบาดเจ็บ จะรายงานอาการที่พวกเขาเรียกว่า บาดเจ็บจาก ‘ฟลูปลอม’ (Faux Floo) – ในคำกล่าวอื่นๆ บางคนโยนผงซึ่งทำเองที่บ้านไปยังเปลวไฟและได้ผลลัพธ์ที่แสนเจ็บปวด ดังที่ผู้บำบัดผู้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ และพ่อมดผู้แถลงข่าวของเซนต์มังโก รัทเทอร์ฟอร์ด โป้ก (Rutherford Poke) กล่าวไว้ในปี 2010 ว่า “สองซิกเกิ้ล หนึ่งช้อนตวง, ประชาชน, โปรดหยุดขี้เหนียว, หยุดโยนผงเขี้ยวรูนสพัวร์เข้าไปในไฟ และหยุดเป่าตัวเองออกจากปล่อง! ถ้าพ่อมดคนไหนมาที่นี่ด้วยบั้นท้ายที่ถูกเผา ฉันสาบาน ฉันจะไม่รักษาให้เขา แค่สองซิกเกิ้ลต่อหนึ่งช้อนตวง!”
ต้นฉบับภาษาอังกฤษ: https://www.pottermore.com/writing-by-jk-rowling/floo-powder
){kind=link}
){kind=link}