Category: Harry Potter Encyclopedia
ฉันเขียนบทแรกของ ‘แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับศิลาอาถรรพ์’ ไว้หลายรูปแบบ และแบบสุดท้ายที่ฉันหมายตาเอาไว้ ก็ไม่ใช่แบบที่ฉันชื่นชอบมากที่สุดจากที่เขียนไว้ทั้งหมดหรอกนะ หลายๆ คนเคยบอกฉันว่ามันยากนะที่จะเอามาเปรียบเทียบกับส่วนอื่นๆ ที่เหลือในหนังสือ ปัญหาของบทแรก (และก็เป็นเหมือนๆ กันกับเล่มอื่นๆ ในหนังสือชุดแฮร์รี่ พอตเตอร์เลยทีเดียว) ก็คือฉันต้องให้ข้อมูลต่างๆ มากมาย โดยต้องเก็บบางอย่างไว้เป็นความลับด้วย อย่างในฉากที่คุณได้เห็นกันไปแล้ว ตอนที่โวลเดอมอร์เข้าไปในหมู่บ้านก็อดดริกส์โฮลโล่ และฆ่าครอบครัวพอตเตอร์ ฉันก็เขียนไว้หลายแบบมาก และในฉบับร่างฉบับแรกๆ ก็มีมักเกิ้ลคนหนึ่งเป็นผู้เปิดเผยที่อยู่ของครอบครัวพอตเตอร์ แต่สุดท้าย ในเรื่องราวที่ถูกปรับปรุงขึ้นมาอย่างที่ได้อ่านกัน กลายเป็นเพ็ตติกรูว์ที่เป็นฝ่ายทรยศเปิดเผยความลับนั้น ส่วนมักเกิ้ลน่ากลัวคนนั้นก็สูญหายไปจากเนื้อเรื่อง ส่วนฉบับร่างอื่นๆ …
ฉันเกือบจะใช้บทเปิดเรื่องในลักษณะนี้มาแล้วทั้งใน ‘ศิลาอาถรรพ์’ (นั่นคือหนึ่งในหลาย ๆ บทเปิดเรื่องที่ถูกโยนทิ้งไป), ‘นักโทษแห่งอัซคาบัน’ แล้วก็ ‘ภาคีนกฟีนิกซ์’ แต่สุดท้ายแล้วก็นี่แหละ มันใช้ได้ดีสำหรับเล่ม 6 นี้ เพราะฉะนั้นมันจึงยังคงอยู่ในหนังสือ นั่นล่ะที่ฉันพยายามจะเล่าให้ฟัง แต่อยากให้รู้กันในทุก ๆ ครั้งที่คุณอ่านบทนั้น ว่ามันต้องใช้เวลากว่า 13 ปีเชียวนะ กว่าจะกลั่นบทเปิดเรื่องแบบนั้นออกมาได้
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง ก๊อบสโตนคือเกมเก่าแก่ในโลกเวทมนตร์ที่ทำมาจากหินอ่อน ความแตกต่างที่สำคัญคือ เมื่่อคะแนนเป็นที่ยอมรับ หินที่ชนะจะพ่นของเหลวที่มีกลิ่นเหม็นใส่หน้าของผู้แพ้ ผู้เล่นจะเริ่มต้นเกมด้วยก๊อบสโตนทรงกลมสิบห้าอัน (ก๊อบสโตนจะขายเป็นชุดสามสิบลูก) และผู้ที่ชนะจะต้องยึดเอาหินของคู่แข็งไว้ไ้ด้ทั้งหมด แต่ส่วนใหญ่แล้ว (เหมือนที่ชื่อบอกไว้) มันสร้างขึ้นจากหิน แต่ก๊อบสโตนก็อาจจะสร้างจากโลหะมีค่าได้เหมือนกัน ผู้เชี่ยวชาญด้านการเล่นก๊อบสโตนสามารถเข้าแข่งขันในการแข่งขันระดับชาติและระดับประเทศได้ แต่มันเป็นกีฬาในโลกเวทมนตร์ที่มีผู้สนใจน้อย และไม่ได้รับการตอบรับดีเท่าไรนัก และบางครั้งผู้ที่ชอบเล่นเกมนี้ก็มีแนวโน้มไม่พอใจอีกด้วย ก๊อบสโตนได้รับการตอบรับดีเยี่ยมจากพ่อมดแม่มดวัยเด็ก แต่ว่าพวกเขาก็เติบโตและไม่ได้กลับมาสนใจเกมนี้อีก และหันมาให้ความสนใจในกีฬาควิดดิชเมื่อพวกเขามีอายุมากขึ้น สมาคมเกมก๊อบสโตนระดับชาติพยายามสรรหาการรณรงค์ เช่น ‘หันมาให้ความสนใจกับก๊อบสโตนอีกครั้ง’ แต่การเลือกใช้ภาพประกอบ (ผู้ชนะเลิศก๊อบสโตนระดับโลกคนปัจจุบันคือ เควิน ฮอพวูด (Kevin Hopwood) …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง บางทีอาจจะไม่มีนักเรียนคนไหน (แม้กระทั่ง แฮร์รี่ พอตเตอร์, รอน วีสลีย์, เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ และ ทอม ริดเดิ้ล) เคยสำรวจปราสาทและบริเวณรอบๆ ฮอกวอตส์อย่างละเอียดถี่ถ้วนและผิดกฎเหมือนกับสี่ผู้สร้างและเกี่ยวข้องกับการสร้างแผนที่ตัวกวน: เจมส์ พอตเตอร์, ซิเรียส แบล็ก, รีมัส ลูปิน และปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์ เจมส์ ซิเรียส และปีเตอร์ ตอนแรกพวกเขาไม่มีความจำเป็นต้องออกไปสำรวจบริเวณโรงเรียนในตอนกลางคืนเลย (ส่วนหนึ่งคิดว่าเป็นการเล่นสนุก) แต่เพราะความต้องการของพวกเขาที่จะช่วยเหลือเพื่อนรักของพวกเขา …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง ในช่วงปลายศตวรรษที่ยี่สิบ บริษัทนิมบัสเรสซิ่งบรูม (Nimbus Racing Broom) ครอบครองตลาด ไม้กวาดนิมบัส 2000 และนิมบัส 2001 ขายดีกว่าไม้กวาดชั้นยอดอื่น ๆ รวมกันถึงสามต่อหนึ่ง ทีมออกแบบไม้กวาดนิมบัสไม่ได้ตระหนักรู้เลยว่าไม้กวาดแข่งอันหนึ่งกำลังถูกพัฒนา เพื่อโค่นพวกเขาลงจากการเป็นที่หนึ่งซึ่งพวกเขาถือครองตำแหน่งมาตลอดสิบสองเดือนทันทีที่มันวางตลาด นั่นก็คือ ไฟร์โบลต์ ผลงานลับสุดยอดของ แรนดอล์ฟ สปัดมอร์ (Randolph Spudmore) ด้วยความชำนาญและนวัตกรรมใหม่ของผู้ออกแบบไม้กวาด แรนดอล์ฟ เป็นคนแรกที่เลือกใช้งานเหล็กโดยช่างฝีมือก็อบลิน (ประกอบไปด้วยที่วางเท้า ขาตั้ง …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง มัลฟอย นั้นมีรากศัพท์มาจากภาษาฝรั่งเศสโบราณซึ่งหมายถึง ‘ความศรัทธาอันชั่วร้าย’ เช่นเดียวกับบรรพบุรุษจากครอบครัวชนชั้นสูงของอังกฤษอื่นมากมาย พ่อมดนาม อาร์มันด์ มัลฟอย (Armand Malfoy) ได้เดินทางมายังเกาะอังกฤษพร้อมกับพระเจ้าวิลเลี่ยมผู้พิชิต (William the Conqueror) และได้เป็นส่วนหนึ่งของการรุกรานกองทัพนอร์แมน มีการให้ความช่วยเหลืออย่างลับๆ ภายใต้ร่มเงา (และความช่วยเหลือทางเวทมนตร์อย่างแน่นอน) ของพระเจ้าวิลเลี่ยมที่หนึ่ง มัลฟอยได้รับพระราชทานที่ดินทำเลงามในวิลต์เชียร์ ซึ่งยึดเอามาจากชาวบ้านในละแวก ลูกหลานของอาร์มันด์ มัลฟอย สืบเชื้อสายมาสิบศตวรรษติดต่อกัน ความเจ้าเล่ห์ของอาร์มันด์ผู้เป็นบรรพบุรุษของตระกูล จึงเป็นเอกลักษณ์เฉพาะที่โอบอุ้มตระกูลมัลฟอยเอาไว้จนถึงปัจจุบันนี้ ตระกูลมัลฟอยเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงโด่งดังอยู่เสมอ ซึ่งชื่อเสียงเหล่านั้นอาจพูดไม่ได้เสียทีเดียวว่ามาจากนามสกุลที่น่ายกย่องของเขา …
โรงพยาบาลวิเศษเซนต์มังโกเพื่อผู้ป่วยและบาดเจ็บ (St. Mungo’s Hospital for Magical Maladies and Injuries) ก่อตั้งขึ้นในช่วงปี 1600-1659 โดยนายมังโก บอนแฮม (Mungo Bonham) ผู้บำบัดที่มีชื่อเสียง โรงพยาบาลวิเศษเซนต์มังโกเพื่อผู้ป่วยและบาดเจ็บ ตั้งอยู่ในกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับภาคีนกฟีนิกซ์ น.585) เบื้องหลังห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่ก่อด้วยอิฐสีแดง ชื่อว่า “เพิร์จแอนด์เดาส์ จำกัด (Purge and …
ศาสตราจารย์เซเวอรัส สเนป (เซฟ) เกิดเมื่อวันที่ 9 มกราคม ค.ศ.1960 เสียชีวิตในวันที่ 2 พฤษภาคม ค.ศ.1998 ด้วยวัยเพียง 38 ปี เซเวอรัส สเนป เป็นพ่อมดเลือดผสม พ่อเป็นมักเกิ้ล และแม่เป็นแม่มด เซเวอรัส สเนป อาศัยอยู่ในเขต “สุดตรอกช่างปั่นฝ้ายริมแม่น้ำ” (เขตเมืองมักเกิ้ล และเป็นที่ซึ่งผู้อาศัยในถิ่นนั้นไม่น่าคบหาเอาเสียเลย ในความเห็นของเพ็ตทูเนีย) มีความเป็นไปได้มากทีเดียว ที่นิสัยไม่ดีหลายอย่างของสเนปได้มาจากการเลี้ยงดู และสภาพแวดล้อม ครอบครัวที่พ่อแม่ทะเลาะกันบ่อยครั้ง …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง วันเกิด : ไม่ระบุ ไม้กายสิทธิ์ : (ตามตำนาน) ไม้แบล็กทอร์น, หนวดโทรลล์, ยาวเก้านิ้ว, ติดไฟง่าย บ้านที่ฮอกวอตส์ : กริฟฟินดอร์ ความสามารถพิเศษ: กล้าบ้าบิ่น บิดามารดา: พ่อเป็นพ่อมด แม่เป็นแม่มด ครอบครัว: ภรรยาสามคนตั้งใจหนีเขาไป, ลือว่ามีลูกสิบเจ็ดคน ก่อนที่ชุมชนผู้วิเศษจะถูกบังคับให้หลบซ่อนตัว มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติสำหรับพ่อมดแม่มดที่จะเข้าไปอยู่ในชุมชนของมักเกิ้ล และอดทนทำในสิ่งที่เราคิดว่ามันเป็นงานของมักเกิ้ล เป็นที่เชื่อกันอย่างกว้างขวางในหมู่พ่อมดแม่มดว่า เซอร์คาโดแกน เป็นหนึ่งในผู้ที่มีชื่อเสียงของอัศวินโต๊ะกลม …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง มาจอรี่ ไอลีน เดอร์สลีย์ (Marjorie Eileen Dursley) เป็นพี่สาวของเวอร์นอน เดอร์สลีย์ แม้ว่าจะไม่มีสายเลือดเกี่ยวดองใดๆ กับแฮร์รี่ พอตเตอร์ แต่เขาก็ถูกสอนให้เรียกเธอว่า ‘ป้ามาร์จ’ มาร์จ เป็นคนร่างใหญ่ และเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยน่าคบหา ในชีวิตเธอสิ่งที่สนใจหลักๆ ก็คือการเลี้ยงดูสุนัขบูลด๊อก เธอศรัทธาในการลงโทษทางร่างกาย และการพูดตรงๆ ซึ่งสิ่งที่เธอพูดมันออกจะก้าวร้าว มาร์จ มีความรักอย่างลับๆ กับเพื่อนบ้านของเธอชื่อ นายพลฟับสเตอร์ ผู้ที่คอยดูแลสุนัขของเธอเมื่อเธอไม่อยู่ เขาไม่มีวันแต่งงานกับเธอ เพราะบุคลิกภาพของเธอที่แย่มากจริงๆ …
