Author: P.T.Riddle
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง ฮอกวอตส์ เป็นสถานที่ซึ่งมีผีสิงคับคั่งที่สุดในอังกฤษ (ทั้งๆที่เกาะอังกฤษทั้งเกาะเองก็ถือเป็นที่ๆ มีการพบเห็น และสัมผัสผีได้มากกว่าพื้นที่อื่นอยู่แล้ว) ปราสาทเป็นที่ปรารถนาสำหรับผี และพวกที่มีชีวิตก็ค่อนข้างจะใจกว้างกับวิญญาณบนเกาะ ออกจะชื่นชอบด้วยซ้ำไป ถึงแม้จะเคยได้ยินเกียรติศัพท์ต่างๆ นานา บ้านทั้งสี่ของฮอกวอตส์ แต่ละบ้านมีผีประจำบ้านของบ้านตัวเอง สลิธีริน โอ้อวดเรื่องบารอนเลือด ผู้ที่เต็มไปด้วยคราบเลือดสีเงิน ผีที่พูดน้อยที่สุดคือสุภาพสตรีสีเทา ผู้ที่มีผมยาวและสง่างาม บ้านฮัฟเฟิลพัฟ มีบาทหลวงอ้วนเป็นผีประจำบ้าน ผู้ซึ่งถูกฆาตรกรรม เพราะบาทหลวงแก่ๆ เริ่มสงสัยเรื่องความสามารถในการรักษาโรคฝีดาษด้วยการกระทุ้งชาวไร่ชาวนาด้วยไม้เท้า และกิจวัตรที่ไม่เหมาะสมของเขาในการดึงเอากระต่ายออกจากถ้วยศีลมหาสนิท แม้ปกติจะเป็นคนอ่อนโยน แต่บาทหลวงอ้วนยังคงไม่พอใจในความจริงที่ว่าเขาไม่เคยได้เป็นพระคาร์ดินัล บ้านกริฟฟินดอร์ เป็นบ้านของนิกหัวเกือบขาด …
คำว่า “เลือดบริสุทธิ์” หมายถึง ครอบครัวหรือบุคคลที่ไม่ใช่พวกเลือดมักเกิ้ล (ที่ไร้เวทมนตร์) แนวคิดนี้โดยส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับซัลลาซาร์ สลิธีริน หนึ่งในสี่ผู้ก่อตั้งของโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ ผู้รังเกียจการสอนให้กับผู้ที่เกิดจากมักเกิ้ล จนเป็นเหตุให้แตกแยกกับเพื่อนของเขาอีกสามคน และทำให้เขาลาออกจากโรงเรียน การเลือกปฏิบัติของสลิธีรินบนพื้นฐานการกำเนิดถูกพิจารณาและมองว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาด แนวทางที่ผิดแผกไปจากพ่อมดในยุคนั้น สิ่งตีพิมพ์ในสมัยนั้นชี้ว่า พวกที่เกิดจากมักเกิ้ลไม่ใช่แค่ได้รับการยอมรับ แต่ในหลายๆ ครั้งถูกพิจารณาว่ามีพรสวรรค์อย่างยิ่ง พวกเขาให้ชื่อที่แสดงถึงความรักใคร่แก่คนเหล่านี้ว่า “แม็กบ็อบ” (Magbob) (มีการโต้เถียงเกี่ยวกับที่มาของคำนี้ ดูเหมือนส่วนใหญ่จะมองว่าเป็นการ “ผุดขึ้น” ของเวทมนตร์จากที่ไหนสักแห่ง) ความเห็นของผู้วิเศษมีบางอย่างเปลี่ยนไปหลังจากบทบัญญัตินานาชาติเกี่ยวกับความลับพ่อมดแม่มด (International Statute of Secrecy) …
หลายคนที่เล่น แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับห้องแห่งความลับ (Harry Potter and the Chamber of Secrets) บทที่ 1 ช่วงเวลาที่ 1 ใน Pottermore กันไปแล้ว คงรู้สึกหงุดหงิดใจเล็กๆ ว่าทำไมห้องใต้บันไดที่แฮร์รี่ พอตเตอร์เคยอาศัยอยู่ ถึงถูกล็อกไว้ แล้วเข้าไปไม่ได้ คำตอบก็คือ “เพราะมันตั้งใจให้เราไปสะเดาะกลอนมันนั่นเอง” ^^ หากใครที่สำรวจพอตเตอร์มอร์แล้ว ในแถบข้อมูลส่วนตัว (หรือคลิกที่ตราประจำบ้านของเรา) …
ใครที่กำลังปรุงน้ำยาสรรพรสคงทราบดีว่า ส่วนผสมที่ต้องใช้ ซึ่งมีความสำคัญและเป็นหัวใจหลักก็คือ ชิ้นส่วนของคนที่เราจะแปลงร่าง แน่นอนว่าใน Pottermore น้ำยาสรรพรสที่ใช้ จะแปลงเป็นเด็กนักเรียนบ้านสลิธีริน และส่วนผสมที่ต้องใช้ ตามที่รายการระบุไว้ก็คือ “Slytherin Student Hair” และส่วนผสมหายากอื่นๆ ที่ไม่มีขายในร้านเครื่องยา วันนี้แอดมินจะมาเฉลยทุกส่วนที่ซ่อนของส่วนผสมเหล่านี้ครับ แล้วจะหา Slytherin Student Hair ได้จากที่ไหน? คุณสามารถหาเส้นผมของเด็กสลิธีรินได้ใน เล่มที่ 2 บทที่ 8 ช่วงเวลาที่ 2 (book …
หลังจากที่แฟนคลับของป้าโจ หรือ เจ.เค.โรว์ลิ่ง ได้พยายามสร้างแฟนเพจของเธอมาระยะหนึ่ง ล่าสุดทาง เจ.เค.โรว์ลิ่งก็ได้เปิดหน้าแฟนเพจ ใน facebook เป็นที่เรียบร้อยแล้ว คลิกที่นี่เพื่อรับชม พร้อมกันนี้ก็ได้มีการอัพเดตภาพใหม่ล่าสุดของ เจ.เค.โรว์ลิ่งขึ้นในหน้าเพจอีกด้วย ภายในระบุช่วงเวลาต่างๆ ในแต่ละปีของเธอไว้สำหรับแฟนๆ อีกด้วย สำหรับภาพถ่ายข้างต้นของ เจ.เค.โรว์ลิ่ง ถ่ายโดย © Debra Hurford Brown
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง แนวคิดเรื่อง ‘ภูตรับใช้ (familiar)’ นั้นมีอยู่ในคติชนอังกฤษมาหลายร้อยปีแล้ว ภูตรับใช้เป็นสัตว์ (หรือวิญญาณที่มีรูปร่างคล้ายสัตว์) ทำหน้าที่รับใช้แม่มดในเรื่องต่างๆ ทั้งคนรับใช้ ผู้นำสาร หรือแม้กระทั่งสายลับ ประวัติศาสตร์ของแม่มดได้กล่าวถึง ‘ภูตรับใช้’ ว่าสัตว์เหล่านี้ได้รับการยกย่องให้เป็นของขวัญอันเหนือธรรมชาติ และอาจเชื่อว่าเป็นปีศาจ (หรือซาตาน) ปลอมตัวมาด้วยซ้ำ ภูตรับใช้ในความรู้สึกแบบนั้นไม่ได้มีอยู่ในโลกของแฮร์รี่ พอตเตอร์ แม้ว่านักเรียนฮอกวอตส์จะได้รับอนุญาตให้นำสัตว์เลี้ยงไปโรงเรียนกับพวกเขา ทั้งแมวและหนู เราเห็นพวกมันที่นั่น เราพูดถึงมันอย่างแพร่หลายในฐานะสัตว์เลี้ยง สัตว์ที่ดูจะถูกมองว่าเหมือนภูตรับใช้ดั้งเดิมนี้ที่สุดในเรื่องคือ คุณนายนอร์ริส สัตว์อาศัยในปราสาทกับชายผู้ไร้เวทมนตร์คาถา อาร์กัส ฟิลช์ …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง สมัยที่ อ็อตตาไลน์ แกมโบล (Ottaline Gambol) ยึดรถไฟของมักเกิ้ลเพื่อใช้เป็นช่องทางใหม่ในการขนส่งนักเรียนฮอกวอตส์ เธอก็ได้จัดสร้างสถานีเล็กๆ ขึ้นในหมู่บ้านฮอกส์มี้ด หมู่บ้านของพ่อมดแม่มด ซึ่งเป็นส่วนสำคัญของรถไฟ กระทรวงเวทมนตร์เชื่อมั่นว่าการเพิ่มจำนวนสถานีพ่อมดแม่มดใจกลางเมืองลอนดอน จะทำให้พวกมักเกิ้ลเพิกเฉยไม่สังเกตว่าเป็นเวทมนตร์ ทั้งๆ ที่เกิดอยู่ตรงหน้าด้วยซ้ำ (เหมือนเห็นแต่คิดว่าตาฝาดไปเอง) อีวานเจอไลน์ ออร์พิงตัน (Evangeline Orpington) ผู้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ในปี 1849-1855 แก้ปัญหานี้ด้วยการเพิ่มชานชาลาที่ซ่อนไว้เข้าไปในสถานีรถไฟคิงส์ครอส ซึ่งพ่อมดแม่มดเท่านั้นที่จะเข้าไปได้ โดยรวมแล้วมันก็ทำงานได้ดี แม้ว่าจะมีปัญหาเล็กน้อยในช่วงหลายปีต่อมา อย่างพ่อมดแม่มดบางคนที่เผลอทำกระเป๋าเดินทางที่เต็มไปด้วยตำราเวทมนตร์เขี้ยวคม หรือตัวนิวท์ดองตกกระจายไปทั่วพื้นขัดเงาของสถานี …
แนวคิดของเจ.เค. โรว์ลิ่ง ฉันไม่ได้คิดค้นเรื่องศิลาอาถรรพ์ขึ้นมาเอง มันเป็นตำนานเล่าต่อกันมาซึ่งเคยเชื่อกันว่ามันเป็นความจริง และเป็นเป้าหมายที่แท้จริงของการเล่นแร่แปรธาตุ คุณสมบัติของศิลาอาถรรพ์ของฉันเหมือนกับคุณสมบัติส่วนมากที่โบราณว่าไว้ ศิลาถูกเชื่อว่าสามารถเปลี่ยนโลหะให้เป็นทองได้ และยังใช้ผลิตยาอายุวัฒนะซึ่งจะทำให้คุณเป็นอมตะ นักเล่นแร่แปรธาตุที่แท้จริง – ผู้บุกเบิกของนักเคมีและนักฟิสิกส์ – เช่น เซอร์ไอแซค นิวตัน, นิโคลัส แฟลมเมล(ตัวจริง) อาจจะใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อเสาะหาวิธีที่จะสร้างมันขึ้นมา ศิลาถูกบรรยายว่าเป็นสีแดงและสีขาวในตำราเก่าๆหลายเล่ม สีเหล่านี้สำคัญในการรายงานของการเล่นแร่แปรธาตุ และมักถูกตีความให้มีความหมายทางสัญลักษณ์ ต้นฉบับภาษาอังกฤษ: https://www.pottermore.com/writing-by-jk-rowling/the-philosophers-stone
ความคิดของเจ.เค.โรว์ลิ่ง นิโคลัส แฟลมเมล เป็นบุคคลที่มีอยู่จริง เมื่อตอนฉันอายุยี่สิบต้นๆ ฉันได้อ่านพบเรื่องราวชีวิตของเขาโดยบังเอิญ มันบอกฉันถึงเรื่องที่เขาซื้อหนังสือลึกลับเล่มหนึ่งที่มีชื่อว่า “หนังสือของอับบราฮัมชาวยิว” (The Book of Abraham the Jew) ซึ่งเต็มไปด้วยสัญลักษณ์แปลกๆ แฟลมเมลสามารถเข้าใจถึงขั้นตอนของการเล่นแร่แปรธาตุ และใช้ชีวิตของเขาทำงานเพื่อจะสร้างศิลาอาถรรพ์ขึ้นมา แฟลมเมลตัวจริงเป็นนักธุรกิจที่ร่ำรวยและเป็นคนใจบุญที่มีชื่อเสียง มีถนนในปารีสตั้งชื่อตามเขาและภรรยาของเขา เพอรีแนล ฉันจำได้ถึงการมีข้อมูลอย่างละเอียดมาก และความฝันที่ชัดเจนอย่างยอดเยี่ยมเกี่ยวกับแฟลมเมล หลายเดือนในการเขียนศิลาอาถรรพ์ เหมือนกับว่าภาพวาดในยุคเรเนอซองส์ได้เข้ามาในชีวิต แฟลมเมลได้พาฉันเข้าไปในห้องปฏิบัติการอันรกรุงรังซึ่งอาบไล้ด้วยแสงสีทอง เขาแสดงให้ฉันเห็นอย่างชัดเจนถึงวิธีการสร้างศิลา (ฉันปรารถนาว่าฉันจะจำวิธีทำได้บ้าง) ต้นฉบับภาษาอังกฤษ: https://www.pottermore.com/writing-by-jk-rowling/nicolas-flamel
ใหม่จากเจ.เค. โรว์ลิ่ง นักเรียนปีหนึ่งทุกคนที่ฮอกวอตส์จะต้องเรียน 7 วิชา ได้แก่ แปลงร่าง, คาถา, ปรุงยา, ประวัติศาสตร์เวทมนตร์, ป้องกันตัวจากศาสตร์มืด, ดาราศาสตร์ และ สมุนไพรศาสตร์ ส่วนวิชาการบิน (บนไม้กวาด) เป็นวิชาบังคับเช่นกัน ในช่วงปลายปีสอง นักเรียนจะต้องเลือกเรียนเพิ่มเติมอีกอย่างน้อยสองวิชาจากวิชาต่อไปนี้ ตัวเลขมหัศจรรย์, มักเกิ้ลศึกษา, พยากรณ์ศาสตร์, อักษรรูนโบราณ และ การดูแลสัตว์วิเศษ วิชาที่เฉพาะทางมากๆ อย่างเช่น การเล่นแร่แปรธาตุ อาจจะเปิดให้เรียนในสองปีสุดท้าย …
