Category: Pottermore
แนวคิดของ เจ.เค.โรว์ลิ่ง ในการเลือกหมายเลขของชานชาลาที่ปกปิดเอาไว้ เพื่อที่จะพาเหล่าพ่อมดแม่มดตัวน้อยโดยสารไปโรงเรียนนั้น ฉันคิดว่ามันควรเป็นหมายเลขที่อยู่ระหว่างชานชาลาของมักเกิ้ล เพราะฉะนั้น มันต้องเป็นเศษส่วน นี่เป็นสิ่งที่น่าสนใจที่ว่า มีชานชาลาเท่าไหร่ที่เป็นเศษส่วน อยู่ระหว่างชานชาลามากมายที่เป็นจำนวนเต็ม ที่สถานีรถไฟคิงส์ครอส และฉันคิดว่านั่นเป็นส่วนประกอบเพียงเล็กน้อย จึงไม่ได้กล่าวถึงในหนังสือ ฉันเองชอบคิดว่าเป็นเรื่องที่อาจจะเป็นไปได้ ที่จะนั่งรถไฟสายด่วนตะวันออก (Orient Express) ไปยังหมู่บ้านของพ่อมดในยุโรป (โดยการลองใช้ชานชาลาที่ 7 1/2) และอีกหลายชานชาลาอาจจะเปิดไปที่ที่เราต้องการ สำหรับเหตุการณ์พิเศษ เหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่ง เช่น คอนเสิร์ตของเซเลสทีน่า วอร์เบ็ก หมายเลขเก้าเศษสามส่วนสี่เกิดขึ้นมาเองโดยไม่ได้ตั้งใจ และฉันชอบมันมาก …
เชื่อว่าหลายท่านรู้จักกับ Badge หรือเหรียญตราในพอตเตอร์มอร์กันไปบ้างแล้วนะครับ บทความก่อนหน้าแอดมินก็เคยเขียนถึงไปบ้างแล้ว แต่บทความนี้ จะขอใช้เป็นพื้นที่ในการรวบรวมข้อมูลวิธีปลดล็อกเหรียญตราทั้งหมดในพอตเตอร์มอร์ ให้แฟนๆ แฮร์รี่ พอตเตอร์ ได้รู้กันนะครับ เพราะมีบางท่านถามกันเข้ามาถึงวิธีปลดล็อกเหรียญต่างๆ แอดมินก็จัดให้ซะเลย ^^ เหรียญตรา หรือ Badge ในพอตเตอร์มอร์นั้น ประกอบด้วย 4 หมวดหลัก คือ Collecting, Games, Read About และ Storyline ขอแยกเป็นส่วนๆ เลยเนอะ …
สำหรับใครที่หาบทความบ็อกการ์ต (Boggart) ไม่เจอ ไม่รู้จะปลดล็อกยังไง หลังจากที่เล่นพอตเตอร์มอร์ แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน ไปจนถึงบทที่ 7 แล้ว แต่หาบทความบ็อกการ์ตไม่เจอ หาจุดปลดล็อคไม่ได้ แอดมินมีคำตอบมาให้ครับ ^^ คำตอบก็คือ รีเฟรชจนกว่าจะเจอ มัมมี่ แล้วร่ายคาถาริดดิคูลัส สำหรับบทความ “บ็อกการ์ต” ซึ่งเป็นบทความใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง สามารถอ่านในรูปแบบภาษาไทยได้ที่นี่เลยครับ แอดมินเพิ่มเติมเนื้อหาให้อีกนิด สำหรับคนที่ไม่ได้อ่านหนังสือ หรือเพื่อตอกย้ำความจำกันนิดหน่อย สำหรับบ็อกการ์ตแต่ละแบบที่มันเปลี่ยนร่าง มาดูกันว่า …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง วันเกิด : ไม่ระบุ ไม้กายสิทธิ์ : (ตามตำนาน) ไม้แบล็กทอร์น, หนวดโทรลล์, ยาวเก้านิ้ว, ติดไฟง่าย บ้านที่ฮอกวอตส์ : กริฟฟินดอร์ ความสามารถพิเศษ: กล้าบ้าบิ่น บิดามารดา: พ่อเป็นพ่อมด แม่เป็นแม่มด ครอบครัว: ภรรยาสามคนตั้งใจหนีเขาไป, ลือว่ามีลูกสิบเจ็ดคน ก่อนที่ชุมชนผู้วิเศษจะถูกบังคับให้หลบซ่อนตัว มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติสำหรับพ่อมดแม่มดที่จะเข้าไปอยู่ในชุมชนของมักเกิ้ล และอดทนทำในสิ่งที่เราคิดว่ามันเป็นงานของมักเกิ้ล เป็นที่เชื่อกันอย่างกว้างขวางในหมู่พ่อมดแม่มดว่า เซอร์คาโดแกน เป็นหนึ่งในผู้ที่มีชื่อเสียงของอัศวินโต๊ะกลม …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง มาจอรี่ ไอลีน เดอร์สลีย์ (Marjorie Eileen Dursley) เป็นพี่สาวของเวอร์นอน เดอร์สลีย์ แม้ว่าจะไม่มีสายเลือดเกี่ยวดองใดๆ กับแฮร์รี่ พอตเตอร์ แต่เขาก็ถูกสอนให้เรียกเธอว่า ‘ป้ามาร์จ’ มาร์จ เป็นคนร่างใหญ่ และเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยน่าคบหา ในชีวิตเธอสิ่งที่สนใจหลักๆ ก็คือการเลี้ยงดูสุนัขบูลด๊อก เธอศรัทธาในการลงโทษทางร่างกาย และการพูดตรงๆ ซึ่งสิ่งที่เธอพูดมันออกจะก้าวร้าว มาร์จ มีความรักอย่างลับๆ กับเพื่อนบ้านของเธอชื่อ นายพลฟับสเตอร์ ผู้ที่คอยดูแลสุนัขของเธอเมื่อเธอไม่อยู่ เขาไม่มีวันแต่งงานกับเธอ เพราะบุคลิกภาพของเธอที่แย่มากจริงๆ …
เนื้อหาใหม่จากเจ.เค.โรว์ลิ่ง สำหรับพ่อมดแม่มดผู้วิเศษที่ไม่ชอบการใช้ผงฟลู ผู้ที่ไม่ไว้ใจการหายตัว และผู้ที่ไม่ชื่นชอบความสูง หรือรู้สึกกลัว หรืออึดอัดใจที่จะใช้กุญแจนำทาง ยังมีทางเลือกคือรถเมล์อัศวิน ที่มักจะปรากฏขึ้นในเวลาใดก็ตามที่พ่อมดแม่มดผู้วิเศษ ต้องการการเดินทางอย่างเร่งด่วน หยิบไม้กายสิทธิ์ของพวกเขาออกมาเมื่ออยู่ที่มุมขอบถนน รถเมล์สามชั้นสีม่วง มีที่นั่งในกลางวันและจะกลายเป็นเตียงนอนในเวลากลางคืน มันไม่ได้สะดวกสบายเป็นพิเศษอะไรนัก และฉันแนะนำให้ปฏิเสธเครื่องดื่มร้อนแม้จะมีให้บริการก็เถอะ เพราะนิสัยของรถคันนี้ก็คือการกระโดดจากจุดหมายหนึ่งไปอีกที่หนึ่ง กว่าจะรู้ตัวน้ำก็หกกระจายไปหมดแล้ว รถเมล์อัศวินเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ค่อนข้างทันสมัยในโลกของผู้วิเศษ ซึ่งบางครั้งสิ่งประดิษฐ์วิเศษเหล่านี้ (เชื่อว่ายากที่จะยอมรับมัน) ได้ความคิดมาจากโลกมักเกิ้ล ความต้องการรูปแบบการขนส่งที่สามารถใช้ได้อย่างปลอดภัยและเหมาะสมสำหรับผู้ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะหรือทุพพลภาพในเวลานั้น และหลายข้อเสนอได้ถูกสร้างขึ้น (ไม้กวาดพ่วงข้างรับจ้าง กระเช้าขนส่งที่ห้อยโยงไว้ใต้เธสตรอล) ซึ่งข้อเสนอทั้งหมดถูกคัดค้านโดยกระทรวงฯ ท้ายที่สุด ดูกอลด์ แมคเฟล (Dugald …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง บ็อกการ์ตเป็นสิ่งมีชีวิตที่เปลี่ยนรูปร่างได้ มันจะเปลี่ยนรูปเป็นอะไรก็ตามที่ผู้พบเห็นมันรู้สึกหวาดกลัวที่สุด ไม่มีใครรู้ว่าบ็อกการ์ตมีรูปร่างอย่างไร ในเวลาที่ไม่มีใครไปพบมันเข้า แม้ว่ามันจะมีชีวิตอยู่ หลักฐานที่บ่งชี้ถึงการมีอยู่ของมัน สังเกตได้จากเสียงกรอกแกรก การสั่นไหว หรือรอยขูดขีดบนวัตถุในที่ซึ่งมันซ่อนตัวอยู่ บ็อกการ์ตชอบพื้นที่จำกัดเป็นพิเศษ แต่อาจจะพบมันซุ่มซ่อนอยู่ในป่า และตามเงาในหลืบมุมมืด โดยทั่วไปแล้วยิ่งความรู้สึกกลัวที่บุคคลนั้นมีเพิ่มมากขึ้น ยิ่งมีความไวต่อบ็อกการ์ต พวกมักเกิ้ลก็ด้วย พวกเขารู้สึกได้ถึงการมีอยู่ของมันและอาจเหลือบมองพวกเขาอยู่ แม้จะมีส่วนน้อยที่มองเห็นได้อย่างชัดเจน ซึ่งมักจะทึกทักเอาว่าบ็อกการ์ตเป็นสิ่งที่จินตนาการของพวกเขาปรุงแต่งขึ้นมาเอง เช่นเดียวกับโพลเตอร์ไกสต์ บ็อกการ์ตไม่เป็นและไม่เคยมีชีวิตจริงๆ มันเป็นหนึ่งในสิ่งไม่มีชีวิตที่แปลกประหลาด อาศัยอยู่ในโลกเวทมนตร์ ซึ่งแตกต่างกับเขตของมักเกิ้ล บ็อกการ์ตสามารถหายตัวได้ บ็อกการ์ตที่เพิ่มมากขึ้นก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องหาที่อยู่อาศัยให้ตัวเอง เช่นเดียวกับโพลเดอร์ไกสต์และผู้คุมวิญญาณชั่วร้ายที่เพิ่มมากขึ้น พวกมันกำเนิดและค้ำจุนอยู่ได้ด้วยอารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์ …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง วันเกิด: 22 พฤศจิกายน ไม้กายสิทธิ์: ไม้เกาลัด ขนนกฟีนิกซ์, 11 1/2 นิ้ว, หวดได้เหมือนแส้ บ้านที่ฮอกวอตส์: ฮัฟเฟิลพัฟ ความสามารถพิเศษ: ผู้รอบรู้ด้านสัตว์วิเศษ, ปราศจากความกลัว พ่อแม่: พ่อเป็นพ่อมด, แม่เป็นแม่มด ครอบครัว: ไม่มีภรรยา, ไม่มีบุตร งานอดิเรก: สิ่งมีชีวิตแสนอันตรายเป็นทั้งงานและงานอดิเรกของเขา ซิลแวนัส เคทเทิ่ลเบิร์น (Silvanus Kettleburn) …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง ผงฟลูได้รับการคิดค้นขึ้นโดย อิกเนเชีย ไวลด์สมิธ (Ignatia Wildsmith) ในช่วงศตวรรษที่สิบสาม การผลิตได้รับการควบคุมดูแลอย่างเข้มงวด ฟลู-พาว (Floo-Pow) เป็นบริษัทที่ได้รับอนุญาตให้ผลิตผงฟลูแต่เพียงผู้เดียวในเกาะอังกฤษ บริษัทซึ่งมีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในตรอกไดแอกอน ต่อให้มีใครไปเคาะหน้าประตูสำนักงาน ก็จะไม่มีเจ้าหน้าที่หรือใครคนไหนออกมาต้อนรับทั้งสิ้น ปัญหาการขาดแคลนผงฟลูไม่เคยได้รับรายงาน และไม่มีใครรู้ว่าแน่ชัดว่าใครเป็นผู้ผลิตมันขึ้นมา ราคาผงฟลูไม่เคยเปลี่ยนแปลงมาร้อยปี ด้วยราคา 2 ซิกเกิ้ล ต่อหนึ่งช้อนตวง ทุกครัวเรือนของพ่อมดแม่มดจะมีผงฟลูไว้ติดบ้าน และมักเก็บไว้ในที่ใช้สอยได้สะดวกอย่างในกล่องหรือโถบนหิ้งเหนือเตาผิง ส่วนประกอบที่พิถีพิถันของผงฟลูเป็นความลับที่ถูกรักษาความปลอดภัยอย่างแน่นหนา มีผู้ทดลอง ‘ทำขึ้นเป็นของตัวเอง’ อย่างแพร่หลาย แต่ก็ล้มเหลว …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง สิ่งที่เรารู้จากหลักฐานทางประวัติศาสตร์และข้อพิสูจน์จากภาพพิมพ์แกะไม้ และการแกะสลักในสมัยก่อน นักเรียนของฮอกวอตส์จะต้องเดินทางมาที่โรงเรียนด้วยวิธีใดก็ได้ที่ทำให้พวกเขาดูไม่ธรรมดา บ้างก็ขี่ไม้กวาด (ยากลำบากเมื่อต้องขนหีบและสัตว์เลี้ยงมาด้วย) ขณะที่อีกกลุ่มยึดเอาเกวียนมาเสกเวทมนตร์เป็นพาหนะ ต่อมาก็กลายเป็นรถม้า บ้างก็อยากจะหายตัว (หลายครั้งเกิดผลกระทบที่เลวร้าย เพราะตัวปราสาทและพื้นดินได้รับการปกป้องด้วยคาถาต้านการหายตัว) ขณะที่เส้นทางอื่น ๆ ก็มีสัตว์วิเศษอยู่เป็นจำนวนมาก (อันที่จริง เป็นที่เชื่อกันว่าเธสตรอลที่อาศัยอยู่ในป่าต้องห้ามปัจจุบันและได้รับการฝึกฝนเพื่อใช้ลากจูงรถม้าจากสถานีฮอกส์มี้ด เป็นลูกหลานของเธสตรอลที่นักเรียนในอดีตใช้ขี่มาโรงเรียนเมื่อนานมาแล้ว) (เพิ่มเติมจาก Hogwarts: An Incomplete and Unreliable Guide) ไม่เพียงแต่อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเพราะการเดินทางด้วยเวทมนตร์ที่หลากหลาย ไม่ต้องพูดถึงพวกมักเกิ้ลที่มองเห็นพ่อมดแม่มดจำนวนมากเหาะเดินทางขึ้นไปทางเหนือเป็นประจำ มันยังเป็นความรับผิดชอบของพ่อแม่ที่ต้องส่งลูก ๆ …
